“...สหกรณ์นี้เป็นชีวิตจิตใจของตน  ถ้าสหกรณ์อยู่ดี  แต่ละบุคคลซึ่งเป็นส่วนประกอบของสหกรณ์อยู่ดี  ฉะนั้น  ความซื่อสัตย์สุจริตในหมู่สหกรณ์ในสมาชิกสหกรณ์นั้น  มีความสำคัญเช่นเดียวกันกับร่างกายของแต่ละคน  ถ้ามือขวาบอกว่ามือซ้ายไม่ดี  แล้วก็ตีมือซ้ายตลอดเวลา  จะมีเวลาไปทำงานเมื่อไร  เพราะว่าทั้งมือซ้ายมือขวาก็จะต้องทะเลาะเบาะแว้งกัน  ก็ไม่มีประโยชน์  หรือขาขวาขาซ้ายจะก้าวพร้อมกัน  เพราะว่าบอกว่ามีสิทธิเท่ากัน  ขาซ้ายก็บอกว่าเขาจะก้าวก่อน  ขาขวาบอกว่าจะก้าวก่อนถ้าเราจามใจร่างกายทดลองดู  เราก็ก้นกระแทก  ไม่มีทางที่จะเดินไปไหน  ฉะนั้นก็ต้องตัดสินใจว่า  เราจะก้าวขาซ้ายออกไปก่อน  หรือขาขวาออกไปก่อน  ถ้ามาพิจารณาอย่างนี้ก็เหมือนกัน  สมาชิกสหกรณ์จะต้องตกลงกันว่าใครจะทำอะไร  ไม่ต้องทะเลาะกัน...”


    “...การสหกรณ์นี้เป็นวิธีอย่างหนึ่ง  และเข้าใจว่าเป็นวิธีที่ดีที่สุด  สำหรับให้เกษตรกรทั้งหลายในสาขาต่างๆ  ให้สามารถได้ตั้งตัว  ได้ก้าวหน้าโดยปลอดภัยที่สุด  เพราะเหตุว่าคำว่าสหกรณ์นี้ก็อธิบายง่าย ๆ  ก็เป็นการรวมกลุ่มกัน  ช่วยให้มีชีวิตรุ่งเรืองขึ้น...”



    “...คราวนี้เกี่ยวข้องกับเรื่องที่ตั้งขึ้นเป็นสหกรณ์ก็เป็นงานที่ยากลำบาก  เพราะว่าการอยู่ด้วยกัน  ร่วมกันทำงานด้วยกันต้องมีความสอดคล้องกัน  ผลประโยชน์ของแต่ละคนอาจจะสอดคล้องกันได้  แต่บางทีผลประโยชน์ก็จะขัดกันได้  ฉะนั้น  จะต้องมีการอะลุ่มอล่วยกัน  ยกตัวอย่างง่ายๆ  ยืนอยู่อย่างนี้แต่ละคนก็มีที่ของตัวที่จะยืน  แต่ว่าถ้าไม่ตกลงกันว่าคนหนึ่งจะยืนอยู่แถวหน้า  คนหนึ่งยืนอยู่แถวที่สองที่สามเป็นลำดับต่อไป  ทะเลาะกันว่าทุกคนต้องมายืนอยู่ข้างหน้า  คาจะยืนอยู่ข้างหลัง...”
    “...การสหกรณ์นี้ถ้าเข้าใจดีแล้วก็เห็นได้ว่าเป็นวิธีทางเดียวที่จะทำให้มีความเจริญก้าวหน้าของประเทศได้  และต้องเข้าใจว่าเป็นการสหกรณ์เรียนกว่าการสหกรณ์แบบเสรี  คือแต่ละคนต้องมีวินัยจริง  แต่ว่าไม่อยู่ในบังคับของใครเลย  อยู่ในบังคับของวินัยที่ตัวเองต้องเป็นผู้รับรองไม่ใช่สหกรณ์แบบที่วินัยที่แต่ละคนจะต้องตั้งแก่ตนเอง  และการตั้งวินัยแก่ตนเองเป็นสิ่งที่ยากกว่าที่จะมีใครมาบังคับ  แต่ว่าแม้จะยากกว่าแต่ยั่งยืนกว่า...”